Apsorpcija
Vitamin C se apsorbira se iz gornjeg dijela probavnog sustava aktivnim, o natriju ovisnim, prijenosnim sustavom koji se može zasititi, a može se apsorbirati i difuzijom. Apsorpcija u tkiva također je pod kontrolom aktivnog transporta. Prisutnost velikih količina šećera, bilo u crijevima, bilo u krvi, može usporiti apsorpciju.S redovitim unosom, apsorbira se između 70 i 95 % vitamina C. Međutim, brzina apsorpcije se smanjuje kako se unos povećava. Pri visokim količinama vitamina C (12 g), apsorpcija askorbinske kiseline može biti jako niska (16 %), dok pri niskim količinama vitamina C (< 20 mg) apsorpcija može doseći i 98 %.Iako se dehidroaskorbinska kiselina apsorbira brže nego askorbat, količina dehidroaskorbinske kiseline u stanicama i plazmi, pri normalnim uvjetima, jest niska, jer stanice brzo reduciraju dehidroaskorbinsku kiselinu u askorbat. Askrobat izlazi iz enterocita, stanica crijeva, procesom olakšane difuzije.[1-10]
Transport
Apsorbirana askorbinska kiselina se prenosi plazmom kao slobodan anion te slobodno ulazi u stanice, pomoću prijenosnika ovisnih o natriju. In vitro istraživanja su pokazala da se oksidirana L-askorbinska kiselina, odnosno dehidroaskorbinska kiselina, ulazi u stanice pomoću proteina prijenosnika te se onda reducira unutar stanice u askorbinsku kiselinu.[1-10]
Stanični metabolizam
L-Askorbinska kiselina je intermedijer u gulonolaktonskom putu metabolizma glukuronske kiseline. Vrste koje ga ne mogu sintetizirati nemaju gulonolakton-oksidazu te imaju drugačiji put metabolizma glukuronske kiseline (čovjek, primati, šišmiši, zamorac, neke ptice i ribe).
U ljudskom organizmu se reverzibilno oksidira do dehidroaskorbinske kiseline, koja posjeduje potpunu vitaminsku aktivnost. Kada L-askorbat, koji je snažan reducens, reducira druge molekule, on se pretvara u svoj oksidiran oblik, L-dehidroaskorbat. L-Dehidroaskorbat može se reducirati natrag u L-askorbat enzimima i glutationom. Tijekom procesa stvara se radikal semidehidroaskorbinske kiseline. Slobodni radikal askorbata ne reagira sa kisikom, prema tome ne stvara se ni superoksid. Umjesto toga, dva radikala semiaskorbinske kiseline će reagirati i stvoriti jedan askorbat i jedan dehidroaskorbat. Uz pomoć glutationa, dehidroaskorbat se pretvara natrag u askorbat. Prisutnost glutationa je bitna s obzirom da bez njega se dehidroaskorbat ne bi mogao natrag pretvoriti u askorbat.D-Enantiomer nema važnu fiziološku funkciju.[1-7,11]
Skladištenje
Pri visokim dozama (nekoliko stotina mg na dan) askorbat se akumulira u tijelu sve dok koncentracije u plazmi ne prijeđu bubrežni prag resorpcije, što je oko 1.5 mg dL−1 kod muškaraca i 1.3 mg dL−1 u žena. Koncentracije vitamina C u organizmu više od te vrijednosti, koje zapravo predstavljaju zasićenje tijela vitaminom C, se brzo izlučuju urinom. Iako je maksimalna količina vitamin C koja se može skladištiti većinom određena bubrežnim pragom i druga tkiva zadržavaju vitamin C u koncentracijama većim nego što su u krvi. Tkiva koja nakupljaju vitamin C u količinama 100 puta većim nego što je koncentracija vitamina C u krvi su nadbubrežna i prsna žlijezda, mrežnica oka, hipofiza te žuto tijelo. Tkiva s 10 do 50 većim koncentracijama vitamina C nego što je koncentracija vitamina C u krvi su mozak, slezena, pluća, testisi, limfni čvorovi, štitnjača, sluznica tankog crijeva, gušterača i bubrezi. Tjelesne zalihe vitamina C u čovjeka prilično su konstantne i iznose oko 20 mg kg-1 (u prosjeku 1 500 mg), čak i u slučaju unosa velikih količina. Dnevno se utroši 3–4 % te količine, što predstavlja 40-60 mg na dan.[1-7,12-14]
Izlučivanje
L-Askorbinska kiselina se ne katabolizira do CO2, nego se izlučuje urinom većinom nepromijenjena ili u obliku raznih metabolita, kao što su askorbat-2-sulfat, dehidroaskorbat, 2,3-diokso-L-gulonat i oksalat. Ukoliko se daje u velikim dozama, također se izlučuje urinom u nepromijenjenom obliku, no tek kad su sve tkivne rezerve zasićene. Askrobat se i reapsorbira u bubrezima, čime se dio ovog vitamina zadržava u organizmu, dok se manji dio izlučuje znojem i fecesom.[1-7,16]